Ervaringsverhaal van Petra en Gerja over reisassistentie
Disclaimer: Ervaringsverhalen zijn persoonlijke verhalen van lotgenoten en representeren niet noodzakelijkerwijs de mening van de VED. Verhalen zijn altijd individueel en worden om die reden niet medisch getoetst.
De frustraties over reisassistentie
We hebben zin in iets leuks, een dagje weg met lotgenoten of naar je familie aan de andere kant van het land.
Je hebt er al helemaal zin in en kijkt ernaar uit.
Je spaart genoeg energie om te kunnen gaan.
Je boekt keurig van tevoren je reis bij Valys of rechtstreeks bij de NS voor reisassistentie.
Je bent klaar om te gaan beginnen aan je avontuur en een avontuur wordt het……
Mijn verhaal is er een uit duizenden. Ook ik had eens een reis geboekt via Oss naar Rotterdam bij Valys met 1 overstap, waarbij Valys de reisassistentie regelt.
Met de sprinter naar Tilburg en daar met de intercity verder. Echter komt er geen reisassistentie om me in de intercity te zetten, maar ook niet bij de 2de en de 3de trein. Telkens bellen met de Valys. Ik krijg van allerlei smoesjes, zo zou er geen assistentie verleend worden op dit station, tot als je niet in volgende komt pak je maar de sprinter weer naar huis. Dat is natuurlijk ongehoord.
Gelukkig ging het bij de 4de trein goed en kwam ik ruim 1,5 uur later op bestemming aan.
Dit maakte voor mij dat ik nog meer regie over mijn reizen wilde hebben. Ik vroeg voortaan zelf reisassistentie aan. Echter geeft dat weinig verbetering helaas. De reisassistentie komt niet op dagen of veel te laat.
Soms wordt het overgedragen aan taxibedrijven en die komen ook niet of te laat. Een taxibedrijf dat niet gekomen was en na bellen van NS uiteindelijk 3 uur later boos kwam opdagen, tegen je zegt ” je denkt toch zeker niet dat ik even op en neer kom rijden om jou in de trein te zetten als ik geen gecombineerde rit heb”…. Pardon.
Ja, helaas we kennen ze allemaal.
Dat gevoel.
Al je gespaarde energie heb je hard nodig om de reis en zo’n dagje te kunnen maken.
Als er dan iets verkeerd gaat omdat de reisassistentie je laat staan, gaat je stresslevel omhoog en je energielevel omlaag.
Dat is niet fijn reizen en dat maakt dat je niet volledig meer van je dagje kunt genieten.
Werk van maken.
Dit alles maakte natuurlijk dat ik het zat was, het was bijna elke reis wel raak. Klachten naar de Ns maar daar hoorde ik weinig van terug.
Ik ging uiteindelijk een stapje verder en ik deed aangifte bij discriminatie.nl. Ik vond dat ik namelijk niet als gelijke werd behandeld maar ook van mijn vrijheid werd beroofd, door hen kom je er niet en we hebben ze nu eenmaal nodig, een keuze hierin hebben we niet. Ook Gerja had een melding gemaakt en onze meldingen zijn uiteindelijk bij elkaar gevoegd om een groter bestand te hebben.
Er werd in maart een brief opgemaakt van onze meldingen die naar de NS ging met de vraag om een reactie. Hier kwam niets op terug. We zijn aan hun mouw blijven trekken want we gaven natuurlijk niet zomaar op.
We begonnen beet te krijgen. De NS wilde wel een excuusbrief naar ons sturen maar daar namen we geen genoegen mee. Er werd een Zoom-meeting voorgesteld en ook dat wilden we niet. Ons doel was een persoonlijk gesprek.
Hét gesprek.
We vonden een datum waarop alle partijen konden. Het is inmiddels mei. Zo zijn Gerja en ik afgereisd naar Utrecht centraal, inderdaad niet zonder slag of stoot, om in gesprek te gaan met de NS.
We hebben onze verhalen mogen doen, we hebben ons allebei een gezicht gegeven maar vooral het gevoel dat het met je doet overgebracht. Dat als je overal achteraan moet bellen, je stresslevel gaat omhoog en dat onze energie snel afneemt. Maar ook hoe er soms tegen je gesproken wordt, dat dit je zo klein kan maken, terwijl wij ook niet gekozen hebben om in een rolstoel te gaan zitten.
Ja, alle klachten komen binnen, mooi in een Excel-sheet en je bent dan bijv. nummer 5639. Al deze cijfers hebben nu gezichten en gevoel! Dat hebben we maar mooi voor elkaar gekregen bij de ns NS maar dat is stap 1.
Stap 2 de NS werkt achter de schermen hard aan oplossingen maar dat kost tijd en dus zien we die niet 1,2 3.
Stap 3 is dat taxibedrijven die nu niet functioneren met het verlenen van reisassistentie naar behoren, gaan verdwijnen en op den duur allemaal zelfs.
Stap 4 dat er vanuit de klantenservice naar je gebeld wordt als het mis dreigt te gaan, dit kunnen zij nl zien.
Stap 5 dat er plannen zijn om wel weer een bevestiging te sturen na een melding, omdat dat we gehoord willen worden.
Daarnaast is het plan voor de langere termijn dat alle treinen toegankelijk zijn en er geen reisassistentie meer nodig is, maar dat is voor de toekomst.
Als laatste.
De NS vraagt iedereen die problemen ondervindt met de reisassistentie hier melding van te maken, ja ze komen aan, nee je krijgt nu nog geen bevestiging maar als het goed is binnenkort weer wel. Dit maakt het voor de NS vooral inzichtelijk en kunnen ze makkelijker schakelen.
Ook zal de NS personeelstrainingen uitzetten met het besef hoe je iets overbrengt, hoe kan iemand zich kan voelen als je dat niet doet.
Er is een mogelijkheid dat Gerja en ik benaderd worden voor hun trainingsdoeleinden, dan is ons doel vooral het gevoel te laten ervaren wat het met ons doet, we zijn er van overtuigd dat dit invloed gaat hebben. Maar bovenal hopen wij dat je reis zonder enige problemen zal verlopen.
Mede dank aan Gerja
Petra Hodenius (aka Psnoetje)
